درباره من
من ندانم با که گویم شرح درد
قصه ی رنگ پریده ، خون سرد ؟
هر که با من همره و پیمانه شد
عاقبت شیدا دل و دیوانه شد
.
.
.
ادامه...
پیوندها
جدیدترین یادداشتها
همهنویسندگان
- محمد 57
بایگانی
- خرداد 1393 1
- بهمن 1391 1
- دی 1391 1
- خرداد 1390 1
- فروردین 1390 1
- اسفند 1389 1
- بهمن 1389 1
- آذر 1389 3
- آبان 1389 4
- مهر 1389 5
- شهریور 1389 5
- مرداد 1389 4
- تیر 1389 3
- خرداد 1389 7
- اردیبهشت 1389 10
- فروردین 1389 9
آمار : 154692 بازدید
Powered by Blogsky
در کلان ترین و هویداترین مسائل مدیریتی نداریم اونوقت انتظار دا . . .
زیر ساخت ها و پایه ها خراب و لبریز مشکله . . .
اما من و تو مقصر نیستیم؟
می تونیم باشیم و حیات رو به جامعه مون برگدونیم و زندگی و بودن رو هدیه کنیم. . .
این عکس مال آمریکاست.فکر کنم خیابان وال استریت باشه.تو ایران همچین چیزایی ممکن نیست.
نخیر فکر کنم خیابان شانزالیزه باشه!
سلام به دوست عزیزم
محمد عزیز
روزه نماز قبول
اولان چوخ سلحشور هستی!!
تصویر تکان دهنده ای بود ولی در بوجود آمدن چنین شرایطی همگی مسئولیم.
کلکم راعا و کلکم مسئولا
سلام
عکس از خودتونه؟!
جواب سعید:
آسمون همه جا همین رنگه
نیازی نیست از خودم باشه.اگه یه نظری به اطراف بیافکنیم زیاد با این صحنه ها روبرو خواهیم شد.
سلام...
این صحنه باعث تاسفه...
هر بار این عکسارو میبینم باز هم بیشتر یقین پیدا میکنم که مملکتمون چقدر آشغال دونیه...
توی یه کثافت خونه زندگی میکنیم...
فقط بلدن شکم خودشونو سیر کنن...
سلام...
نظر قبلی رو اشتباهی با نام تکدل فرستادم منم مهدی...
سلام او مهدی من دییرم.
وبلا گ زاوارتی داری!