محدودیت!

مدتی پیش (تقریبا یک ماه پیش)با یکی از دوستانم تو مینی بوس نشسته بودیم و قصد رفتن به دانشگاه را داشتیم.من و دوستم تقریبا تو صندلی یکی مونده به آخر نشسته بودیم و درست پشت سر ما یعنی در ردیف آخر چند تا خانوم نشسته بودند که از مدلشون معلوم بود که دانشجو هستند.من و دوستم تقریبا ساکت نشسته بودیم ولی صدای این دوستان عقبی ما گوشهای ما را نوازش میداد(ببخشید که از این اصطلاح استفاده کردم)!بالاخره صدای این عزیزان باعث شد که من هم یه کمی به خودم زحمت بدم تا ببینم این دوستان در مورد چی صحبت میکنند.البته تقریبا در مورد همه چی صحبت کردند تا رسیدند به مسئله دختر و پسر.همینجا بود که تقریبا همگی شون آرزو کردند که ای کاش پسر بودند!شنیدن چنین حرفهایی واقعا برام عجیب بود.البته شاید ناراحت بشین که چرا به حرفهای اونها گوش دادم اما باید خدمتتون عرض کنم که اگه خود شما هم می بودید همین کار رو می کردید.واقعا اینکه چند نفر دختر اینچنین آرزویی بکنند برام هم ناراحت کننده بود و هم خوشحال کننده.ناراحت کننده به اون دلیل که مگه دختر بودن چه اشکالی داره که اینها اینچنین ناراحتند.و خوشحال کننده به اون دلیل که آرزوی اونها رو نمیکنم.به نظر من اگه ما پسر ها خودمون رو جای این دختر ها بذاریم در عرض دو روز سکته میکنیم.تصور اینکه همگی ما مجبوریم هر روز با خودمون چادر و روسری داشته باشیم خودش وحشت آوره.اصلا تصور اینکه ما نتونیم موتور سوار بشیم و همین طور تو شهر از خودمون کارهای عجیب و غریب در نکنیم عذاب آوره.برای اینکه خوب بفهمید چی میگم بهتره الان یه روسری بردارین اقلا از در خونه بیرون و نگاه کنین!